درمکتب تشیع بر اساس عقل وشرع مقدس درعصرغیبت زعامت و رهبری شیعیان به نواب عام امام زمان علیهالسلام یعنی فقیه جامعالشرایط سپرده شده است که ازآن در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان ولی فقیه نام برده میشود.
حدیث اول: اسحاق
بن یعقوب می گوید: از عثمان بن سعید نخستین نایب خاص امام زمان حضرت مهدی علیهالسلام خواستم تا نامه مرا به آن حضرت برساند، در آن نامه پرسیده بودم: در عصر غیبت كبرا به چه كسی مراجعه كنیم، امام زمان علیهالسلام با خط خودشان، در پاسخ سوال من، چنین مرقوم فرمود: و اما الحودث الواقعه فارجعوا فیها الی رواه احادیثنا،فانهم حجتی علیكم و انا حجه الله علیهم. ‹‹... در حوادث و رخدادها به راویان حدیث ما (فقها) مراجعه كنید ، كه آنها حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آنها میباشم (شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 483 و وسائل الشیعه، ج 18، ص 101)
حدیث دوم:
همچنین امام صادق علیهالسلام در مورد متابعت از فقیه جامع الشرائط میفرماید: «فانی قد جعلته علیكم حاكماً، فاذا احكم بحكمنا فلم یقبله منه فانما استخف بحكم الله، و علینا رد والراد علینا الراد علی الله، و هو علی حد الشرك بالله. ‹‹من او (فقیه جامع الشرائط) را حاكم شما قرار دادم، هنگامی كه او طبق حكم ما، حكم كرد، ولی حكم او پذیرفته نشد، قطعاً حكم خدا سبك شمرده شده است، و ما را رد كرده است، آن كس كه ما را رد كند خدا را رد كرده و چنین كسی در مرز شرك به خدا است.›› (وسائل الشیعه، ج18، ص98.)